Kunstproject “Plekken van Bespiegeling” – 100 jaar Woudkapel

1. De Woudkapel

De Woudkapel is een plek van verstilling, reflectie en betekenisvolle verbinding waar inspiratie gevonden wordt in religie, natuur, kunst, filosofie en de inwijdingsweg van het leven. In én om de Woudkapel zijn verschillende kunstwerken te bewonderen.

Het werk dat binnen hangt is te bezichtigen voor en na afloop van activiteiten, zie daarvoor de agenda op de website.

Overgave | Roos van Geffen | De voortuin van de Woudkapel

Het zelfportret van Roos van Geffen heeft een directe connectie met de aarde. Voor veel mensen vormt de aarde, de laatste rustplaats. Op dit zelfportret is de kern van het lichaam weg. In plaats daarvan kijk je 65 centimeter in de diepte. In Nederland is dit de minimale diepte die een graf heeft.

Het portret gaat over gevoelens van angst en leegte tegenover het geruststellende en relativerende besef dat we onderdeel zijn van de eindeloze cyclus van leven en dood.

Roos van Geffen | is gefascineerd door menselijke emoties. Niet de heftige maar juist de subtiele, het onderhuidse. Haar werk ontstaat door intensief documentair en procesmatig onderzoek. Als kunstenares streeft ze ernaar om concept en sensuele ervaring met elkaar te verweven. Abstractie ideeën en fundamentele vragen worden verbonden aan de zintuigelijke ervaring van het publiek. Het lichaam speelt een centrale rol in deze verkenning omdat het zowel een bron van onze ervaringen is, als een hulpmiddel om ze te begrijpen.

Meer informatie: www.roosvangeffen.com

Mycelium Conscius| Narziss Goldmund | Tegen de gevel van de Woudkapel

“Tijdens een reis door de Duitse heuvels zag ik tussen twee bomen door in de vallei een kerktoren liggen in de zon. Deze toren was bedekt door een wezen, ergens tussen schimmel, dier en God. Het wezen was bezig het gebouw te omhullen, over te nemen. Het had ogen, bewustzijn. Wat was dat, wat was hier gaande?”.

Dit visioen heeft Narziss Goldmund uitgewerkt in een sculptuur tegen de gevel van de Woudkapel. De taal van het visioen ligt dichtbij de symbolische taal van dromen en mythologie. Het roept vragen op over de vergankelijkheid van de menselijke beschaving en de kracht van de natuur waarin de cyclus van sterven en leven nauw met elkaar in verband staat. Het werk spiegelt de vraag; zijn wij misschien toch niet ‘heer en meester’ over de natuur, maar is het natuur die aan het laatste eind trekt? En hoe erg zou dat zijn?

Narziss Goldmund | beweegt zich met zijn werk tussen onderbewustzijn en bewustzijn.

De beelden komen op uit zijn onderbewustzijn, vanuit visioenen. Met zijn werk probeert hij deze visioenen zo dicht mogelijk te benaderen. Daarmee schept hij bespiegelende kunst waarmee de toeschouwer kijkt in het collectief onderbewuste. Zijn werk wordt pas kunst wanneer het een relatie met de kijker aangaat. De publieke ruimte is dan ook de plek waar hij het liefst zijn werk laat zien. Met directe beelden, die weinig taal nodig hebben, probeert hij de toeschouwer deelgenoot te maken van zijn visoenen.

Meer informatie: www.narzissgoldmund.nl

Bespiegelingen | Mieke de Waal | In de zalen van de Woudkapel

Kunstenares Mieke de Waal maakt fotografische kunst waarin water de buiten- en de binnenwereld reflecteert. “Al jaren maak ik foto’s van water. Steeds word ik geboeid door de beelden in en rond het spiegelende water. En: hoe langer je kijkt, hoe mooier de wereld dan wordt. In mijn fotowerken ga ik met de originele opnames aan het schuiven en spiegelen, soms wordt het bijna abstract. Ik wacht op het magische moment waarop je via zo’n fotowerk de oneindigheid kunt benaderen. Niet voor niets heette het eerste werk in deze reeks ‘The sky is the limit’!”

Mieke de Waal | Mieke de Waal is beeldend kunstenaar en maakte naam met haar zwevende, beschilderde soft sculpturen. Sculpturen variërend van piepkleine jurkjes tot meer dan manshoge kimono’s. Steeds vaker verruilt Mieke de Waal de zachte materialen voor harde. Behalve als beeldend kunstenaar werd ze ook opgeleid als cultureel antropoloog. Deze twee interesses – kunst en de mens – komen samen in haar werk. De antropologische blik zorgt voor de inhoudelijke thema’s, de kunst biedt haar de ’taal’ om er op een persoonlijke manier over te verhalen.

Meer informatie: www.dutchwaterart.com en www.miekedewaal.com

Hangend papierwerk | Elsa Visser | In de kapel van de Woudkapel

De inspiratiebron voor het beeldend werk van Elsa Visser is de natuur. “Het ritme van de seizoenen draagt veel wijsheid in zich. Het stille proces van ontkiemen, onzichtbaar diep in de aarde, maar ook de uitbundigheid in wilde groei. Vanuit die realisatie kunnen we de diepere betekenis van het organische ritme der seizoenen voelen in onszelf. Het spiegelt ons. Ons verhouden tot die processen in de natuur, is de bodem van ons bestaan. Het is het verbinden en diep in mijzelf wortelen, het voelen dat ik een kleine schakel ben in een groter geheel.”

Elsa werkt met moerbeipapier. Zowel het handgeschept papier als de bastvezels. Na het regenseizoen kan de bast afgepeld worden en groeit het als vanzelf weer aan, waardoor er geen ingreep in de natuur nodig is.

Zie ook haar werk in de Bilthovense Boekhandel (4). Meer informatie: www.elsavisser.com

2. Circulariteit | Robert Roelink | Huize Gaudeamus

Huize Gaudeaumus is een rijksmonument. Het is een muziekhuis vol verhalen waarin kunstenaar Robert Roelink een spel ziet tussen techniek en fantasie.

In de voortuin van Huize Gaudeamus staat het werk van Robert Roelink.

Wie zijn wij als mens in de huidige tijd? Wij leven in het Antropogeen, het tijdperk van de mens. Nooit eerder drukte één enkele soort zo krachtig zijn stempel op de leefomgeving. Ondertussen raken we verstrikt in ons eigen afval, zijn we slaven geworden van onze apparatuur en zijn onze zintuigen afgestompt. De kunstinstallatie spiegelt de dualiteit tussen techniek en verbeelding. Met de techniek als nieuwe ‘god’ boven het oude religieuze.

Waar vinden wij onze eigen mens-zijn terug? Wie willen wij zijn als wij in de spiegel kijken?

Robert Roelink | ervaart dat de randen van onze samenleving bereikt zijn en dat de huidige politiek en haar stemmers er geen richting aan geven. Kunstenaars, filosofen en wetenschappers zijn juist nu nodig om deze nieuwe wegen voor te leggen.

Robert is een kunstnomade en manifesteert zich vanuit zijn camper. Niet op de vlucht maar wel altijd flexibel op zoek. Zijn werken bestaat uit schilderijen, collages, beelden en installaties op locatie. Hedendaagse materialen als huishoudplastic, afvalplastic, acryl en tape gebruikt hij om zijn werk te maken. Verschillende beelden die bijdragen aan een nieuwe verlichting van ons mens-zijn. Meer informatie: www.robertroelink.com

3. In de tussentijd | Bastiaan van den Berg | Stationshuiskamer Bilthoven

Let op: voor het betreden van het station heeft u een OV-kaart nodig.

De Stationshuiskamer ligt als een baken tussen twee drukbereisde spoorlijnen in. In de lege ruimte tussen je aankomst op het station en je vertrek met de trein, kun je er verblijven om iets te eten of te drinken. Binnen tref je het kunstwerk van Bastiaan van den Berg.
Het was de onbevangenheid en speelsheid van Jamilla, medewerker van de stationshuiskamer, dat Bastiaan inspireerde om onbevangen aan de slag te gaan.
In navolging van tijdschriften als ‘Linda’, ‘Chantal’ en ‘Wendy’, ontstond het gratis tijdschrift ‘Jamilla’. Met zes nieuwe werken en een bestaande serie, met oude zwart-wit foto’s, speelt Bastiaan met het fenomeen tijd en hoopt hij dat je je trein mist. (Dan kun je meteen zelf ook bijdragen aan het kunstwerk ‘tijd stippen’.) Want is het niet zo we ons teveel laten dicteren door de tijd, terwijl hét juist in de tussentijd gebeurt?

Bastiaan van den Berg | wil ruimte maken voor vragen die er toe doen. Ruimte voor vragen die dicht op je huid zitten en willen dat je jezelf bloot geeft. Richting in die antwoorden vindt hij niet door er abstract over te filosoferen maar door er juist mee te spelen. Het speelse, paradoxale en een vleugje baldadigheid karakteriseren dan ook zijn werk. Hij werkt graag met bestaande spullen op openbare locaties.

Meer informatie: www.injehemd.nl

4. Zwamvorm | Elsa Visser | De Bilthovense Boekhandel

De Bilthovense Boekhandel is een plek waar je kunt verdwijnen in woorden op papier.
In de boekhandel tref je het papieren kunstwerk van kunstenares Elsa Visser.
Zwammen groeien van nature op dood materiaal. Ze leven symbiotisch en staan in verbinding met hun leefomgeving. De schoonheid en tijdelijkheid van de zwammen raakt Elsa Visser. Ze vindt het mooi hoe zwammen tonen dat sterven een voedingsbodem kan zijn voor nieuw leven.
Die schoonheid zien en ervaren is essentieel. Schoonheid geeft lichtheid, biedt troost en relativeert het alledaagse. Deze schoonheid is ook te vinden in het materiaal dat is gebruikt voor deze zwam; ‘Het kleine boek van het leven’ van Rumi.
Het kunstwerk daagt uit om, op deze plek waar woorden de hoofdrol spelen, met aandacht te zoeken naar de zichtbare teksten en hun betekenis. Vinden de woorden voedingsbodem bij jou? Of welk ander boek heeft bij jou gezorgd voor nieuw leven?

Elsa Visser | De inspiratiebron voor haar beeldend werk is de natuur. “Het ritme van de seizoenen draagt veel wijsheid in zich. Het stille proces van ontkiemen, onzichtbaar diep in de aarde, maar ook de uitbundigheid in wilde groei. Vanuit die realisatie kunnen we de diepere betekenis van het organische ritme der seizoenen voelen in onszelf. Het spiegelt ons. Ons verhouden tot die processen in de natuur, is de bodem van ons bestaan. Het is het verbinden en diep in mijzelf wortelen, het voelen dat ik een kleine schakel ben in een groter geheel.”

Elsa werkt met moerbeipapier. Zowel het handgeschept papier als de bastvezels. Na het regenseizoen kan de bast afgepeld worden en groeit het als vanzelf weer aan, waardoor er geen ingreep in de natuur nodig is.

Meer informatie: www.elsavisser.com

5. Het orgel had een engelenstem & A story of longing in six chapters | Anjet van Linge | Begraafplaats bij de OLV van Altijddurende Bijstand

Een begraafplaats confronteert ons met de eindigheid van het leven. Rechts op de begraafplaats bij de grafkelder is het werk ‘A story of belonging in six chapters’ te zien; achterin de begraafplaats vind je het werk ‘Het orgel had een engelenstem’. Kunstenares Anjet van Linge maakt hierin ruimte voor de cyclus van het leven, de waarde van het doorgeven van verhalen en het vinden van gedragenheid in een traditie.

A story of longing in six chapters

Een kunstwerk over het getijdengebed dat al eeuwenlang in kloosters en kerken gebeden wordt. Dag in, dag uit klinkt steeds eenzelfde cyclus van psalmen, lofzangen en gebeden.

Ze geven uitdrukking aan een zoeken en gevonden willen worden, aan verlangen zonder einde. Zes keer een cirkelsegment, zes keer dezelfde vorm. Zoals de getijden een ritme hebben, had ook het hakken van deze werken een ritme. De diameter van de cirkel die uiteindelijk is ontstaan, is afgeleid van die van een wijdingskruis zoals dat in veel oude kerken nog te vinden is.

Het orgel had een engelenstem

Deze en vier andere zinnen, gebeiteld in Belgisch hardsteen, zijn ontstaan na een ontmoeting met zuster Cecilia. Zuster Cecilia was de laatst overgebleven zuster van de vrouwelijke Redemptoristen in Sambeek. Ze was inmiddels in de negentig en vertelde de kunstenaar over waarom ze intrad en wat haar mooiste herinneringen waren. Ze was veel vergeten en sommige verhalen herhaalde ze een paar keer. Deze zinnen bleven hangen.

Anjet van Linge | spiritueel minimalisme is wat Anjet van Linge ambieert in haar werk.

Daarin onderzoekt zij de vragen die het leven oproepen. Waar hoor ik bij? Heeft hoop een schaduw? Wat is het belang van eenzaamheid? Bepaalt mijn naam wie ik ben?

Vaak is de vraag het uitgangspunt, soms vraagt het materiaal gewoon om het te bewerken en ontstaat gaandeweg de betekenis. Haar beelden die gemaakt zijn van steen hebben tijd nodig om zich te vormen. Daarom werkt ze in een tempo dat uitnodigt tot aandacht. De vernietiging die nodig is om te creëren, de onherroepelijkheid van elke slag en het schrift dat de beitel creëert, maken deel uit van haar proces en zijn essentieel voor haar werk.

Meer informatie: www.anjetvanlinge.nl

Op zaterdag 3 juni zijn de kunstenaars van 12:00 – 16:00 uur aanwezig om uitleg te geven bij hun werken. Je kunt die dag ook deelnemen aan een begeleide fietsroute vanuit de Woudkapel langs de kunstwerken. De kunstenaars vertellen dan hun verhaal. Tickets hiervoor kun je hier bestellen.